Οι γνώμες των ειδικών είναι διχασμένες σχετικά με την προέλευση του ψηφιδωτού. Άλλοι υποστηρίζουν ότι προέρχεται από την ανατολή (Μεσοποταμία) και άλλοι από την Ελλάδα (Κρήτη). Οι. μελετητές που υποστηρίζουν την προέλευση του ψηφιδωτού στην Ελλάδα λένε ότι, η παραλληλόγραμμη σανίδα με τη φορητή παράσταση που βρέθηκε στην Ουρ (πόλη της Σουμερίας) και οι κώνοι από ψημένη άργιλο μπηγμένοι στους τοίχους με τη βάση τους προς το θεατή χρωματισμένη με διαφορετικά χρώματα, τα υαλοποιημένα πλακάκια που στόλιζαν τους τοίχους των Αιγυπτιακών κτιρίων, μπορεί να ήταν "ψηφιδωτά".

Αλλά με τα ψηφιδωτά στον Ελληνικό χώρο δεν υπάρχει τίποτα το κοινό σαν τέχνη, αλλά ούτε και σαν καλλιτεχνική έκφραση. Επίσης σωστό θα ήταν να αναφέρουμε την ομοιότητα καταγωγής των δαπέδων με πέτρες κομμένες, από ποταμίσια ή θαλασσινά βότσαλα. Με τα δάπεδα αυτά θα μπορούσαμε να φτάσουμε στα παλαιότερα ψηφιδωτά, όχι της ανατολής, αλλά του ελληνικού χώρου, και ειδικά της Κρήτης, όπως αναφέραμε και παραπάνω, συγκεκριμένα από την προανακτορική Εποχή δια μέσου του μινωϊκού πολιτισμού. Τεχνική που στην Κρήτη όπως και στην υπόλοιπη Ανατολική Μεσόγειο είχε πλατιά εφαρμογή στις αυλές μέχρι τις ημέρες μας. Τα πρωτογονα αυτά ψηφιδωτά που ξεκινήσανε τελείως απλά, με λάσπη ανακατεμένη με χαλίκια (ανασκαφές Σαντορίνης) και φτάσανε μέχρι τα ωραιότερα παραδείγματα των ψηφιδωτών με βότσαλα του IV αιώνα της Σικυώνας. Κατά τη γνώμη μας αυτά τα ψηφιδωτά, σαν τέχνη, τεχνολογία και καλλιτεχνική έκφραση είναι καθαρά ελληνικά.