Αναλαμβάνουμε να αγιογραφήσουμε εικόνες Βυζαντινής Τέχνης σε αυγοτέμπερα, σε ξύλο ή σε κόντρα πλακέ θαλάσσης σε οποία διάσταση και τύπο ξύλου [ίσια, σκαφιδωτή με αψίδα, σε σταυρό κλπ.]. Χρησιμοποιούμε αυθεντικό χρυσό 22κ. και εφαρμόζουμε το κανονικό το παραδοσιακό στυλβοτό χρύσωμα. Εφαρμόζουμε ακόμη και τεχνητή παλαίωση για πιο ιδιαίτερα γούστα. Ακόμα μπορούμε να φτιάξουμε αντίγραφα εικόνων με τεχνητή παλαίωση σε ξύλο, αντίγραφα τοιχογραφιών σε σοβά σαν [τεχνική] fresco.
Αυγοτέμπερα
H τεχνική της αυγοτέμπερας είναι η πιο διαδεδομένη στα βυζαντινά χρόνια και διαδέχεται την εγκαυστική στην κατασκευή της εικόνας. Περιλαμβάνει τρία βασικά στάδια:
- Προετοιμασία της επιφάνειας του ξύλου:
Ο ζωγράφος λειαίνει το ξύλο και το αλείφει πρώτα με κουνελόκολλα. Μετά επάνω στο ξύλο απλώνεις ένα πανί λινό, το οποίο περνάς πάλι με πολλά στρώματα ενός είδους γύψου (τσίγκος ,στόκος) Gesso και στη συνέχεια τρίβει πολύ καλά την επιφάνεια με διάφορα γυαλόχαρτα, από το χοντρό στο ψιλό μέχρι που να γίνει πολύ λεία.
- Kατασκευή του σχεδίου:
Επάνω στην καλά τριμμένη επιφάνεια τοποθετεί το ανθίβολο (χαρτί τρυπημένο με το περίγραμμα του αγίου που θέλει να σχεδιάσει). Eπάνω σ' αυτό ρίχνει καρβουνόσκονη, η οποία περνάει μέσα από τις τρύπες και έτσι αποτυπώνεται το σχέδιο του αγίου (εικ.8-9). Στη συνέχεια χαράσσει το σχέδιο με ένα αιχμηρό εργαλείο ώστε να φαίνεται καλύτερα.
- Προσθήκη των χρωμάτων:
Ο ζωγράφος καλύπτει πρώτα με φύλλα χρυσού το τμήμα της επιφάνειας που δεν θα ζωγραφιστεί (Κάμπος). Αλλά πρώτα πρέπει να περάσει ένα ή περισσότερα χέρια γόμα-λάκα στο μέρος που θέλει να χρυσώσει και αφού στεγνώσει η γόμα-λάκκα, τότε αλείφει την μιξιόν καλά σε όλη την επιφάνεια και περιμένει έως ότου έλθει η ώρα να χρυσώσει. Kατόπιν προσθέτει πάνω στο σχέδιο τα χρώματα που τα έχει διαλύσει με κρόκο αυγού και ξύδι, ώστε να εμποδίσει την ανάπτυξη μούχλας. Στο τέλος απλώνει στη ζωγραφική επιφάνεια το βερνίκι για να γίνουν πιο ζωηρά και να προστατεύσει τη ζωγραφισμένη επιφάνεια.
